مناسبات انسانی در اداره ومدرسه

مناسبات انسانی در اداره ومدرسه

یکی ازسامانه های اصلی در ارتقاء مناسبات انسانی بخصوص در ادارات که باعث نفوذ در قلوب مخاطبان و تعادل وتسهیل ارتباطات سطوح مختلف سازمانی  می شود  اخلاق است .

وجود اخلاق در اداره ،ادب، نزاکت انسانی، احترام به خواسته های مشروع افراد، عدالت همه جانبه در زمینه های علمی واجتماعی می تواند یکی از مولفه های مهم واساسی  در افزایش راندمان اداری وافزایش مناسبات انسانی در بین همکاران اداری از یک سو وافزایش اعتماد وبه تبع آن  بهره وری سازمانی و رضایت زندگی شغلی درکارکنان(همکاران اداری و آموزشی ) می شود.  

رفتارهای صحیح انسانی وداشتن اخلاق حسنه  دیواره سخت مقررات بی روح را درهم می شکند.  در زیر به  چند نمونه از خصوصیتهای اخلاقی مثبت که در  ارتقای سطح مناسبات اداری و به تبع آن  افزایش راندمان وکارایی کارکنان اعم از اداری وآموزشی   می انجا مد می پردازیم .

·        الف) صداقت و تعهد کاری

صداقت وتعهد کاری از ارزش های پسندیده ای است که مقبول همه فرهنگ های انسانی بوده و است و تمامی صاحب نظران تعلیم وتربیت از اعصار گذشته تا کنون بر گسترش آن در نهادهای اجتماعی تاکید داشته ودارند و یکی ازمولفه های تعیین کننده جوسازمانی مثبت   وافزایش  صداقت  وایجاد مناسبات صحیح سازمانیست .

نبود آن یک تهدید واقعی برای سازمان است.اگر وجود این ارزش های پسندیده اخلاقی درسازمان ها رنگ شوند.مسیرسازمان به سمت وسوی خلاف کاری گسترش می یابد و بمرور زمان اعتبار اجتماعی سازمان کاهش می یابد. پس از گذشت زمان ونبود صداقت  کار آیی و اثر بخشی  سازمان  و مناسبا ت صحیح کارکنان  کاسته می شود. تا جایی که سبب گسست اجتماعی و شکست سازمانی می گردد.کاغذ بازی، وجود فیلترهای متعدد، بازرسی های بی رویه ،جو بد بینی، گوش وچشم گذاری های افراط گونه ودر نهایت کم کاری، تمرد، غیبت،تمارض وقفل شدگی سیستم، نمود نبود صداقت کاری در سازمان است.

·        ب) عدم تبعیض

تبعیض پاسخ متفاوت در مقابل رخدادی یکسان به افراد با شرایط یکنواخت است.

تبعیض نمودی آشکار از بی عدالتی است. تبعیض اثرات تخریبی بسیار بر روحیه کاری کارکنان اعم از اداری و آموزشی  دارد. درسازمان پر از تبعیض اثری از جو فرهنگی مثبت وروحیه کاری بالا ومناسبات صحیح بین کارکنان  نیست.

تبعیض فقط در امور ملموس ومادی خلاصه نمی شود.بلکه نگاه کردن مدیر،گفتارها و حتی گوش دادن به سخنان افراد نیز می تواند تبعیض گونه باشد. به ویژه اینکه مدیر باید دقت نظر داشته باشد که رعایت عدالت همه جانبه در سازمان باعث می شود تا مدیربه جایگاه رهبری عروج کند و جو فرهنگی سازمان مثبت شود و کارکنان درمحیط کاراحساس آرامش و راحتی داشته باشند وبدانند که در سازمان حقوق حرفه ای و اجتماعی آنها محفوظ است.

ازاین طریق اعتماد سازمانی رشدمی کند وهرکس از کارکردن در سازمان خود احساس خوشبختی می کند. چون عدالت نزدیک ترین کار به تقوی است. و مدیر متقی عادل است.که لازمه آن خود سازی اخلاقی است. که نیاز به زحمت دارد.    

     ساز و کار های اساسی برای مقابله با تبعیض عبارتنداز:

1- خودسازی اخلاقی

2- داشتن صلاحیت (دانش حرفه ای تجربه کاری)

3- اطلاعات مکفی ومتقن از سازما ن وکار کنان

4- شهامت داوری صادقانه

5- جامع نگری

6- تعمق در اندیشه

7- نداشتن نقطه ضعف ،

8- سعه صدر (ا نتقاد پذیری)

9-ایثار و گذشت

·        ج) هم کوشی

هم کوشی در یک فضای سالم سازمانی  به وجود می آید. ساختارگروهی به گروه کاری تغییرشکل می دهد. جو صمیمیت باعث تسهیل وتصعید تعاملات درون سازمانی می شود وبه راحتی تجارب کاری و اطلاعات شغلی مباد له می شوند . از کارکردهای یکدیگر بازخورد می گیرند. اگر اشکالی در کار یکی از افراد گروه به وجود آید، گروه در جهت رفع آن کوشش و اهتمام می کند . همه از کار کردن در کنار یک دیگر احساس لذت می کنند . گلو گاهها و نقا ط کور سازمانی به حد اقل خود کاهش می یا بد. همه نسبت به یکد یگر و تحقق اهداف سازمانی احساس تعهد و تشریک مساعی فکری و عملی می کنند. در نگهداری و مراقبت ابزار و لوازم کار خود کوشا و دقت نظر دارند. در واقع یک پیوند عمیق عاطفی برای تحقق اهداف سازمانی نمود پیدا می کند .که هیچ ساختار قانونی قادر به ترسیم و نمود آن نمی باشد.

·        د)کاهش غیبت

غیبت یک رفتار مذموم اخلاقی است.(پشت سر کسی بد گویی کردن) این رفتار آنقدر مذموم و زشت است که خداوند در قرآن کریم آن را تعبیر به خوردن گوشت برادر خود کرده است .پیامبر(ص)در جایی می فرمایند: غیبت از زنا بدتر است.

وجود روحیه غیبت در سازمان باعث ایجاد جو فرهنگی بد بینی می شود.آثارعینی آن کاهش صداقت، محبت، منزلت و کرامت انسانی افراد درسازمان است که نتیجه آن کاهش تعامل کلامی و رفتاری بین کارکنان با کارکنان ومدیریت با کارکنان وکارکنان با مدیریت است.

سازمان با فرهنگ اقلیمی غیبت، فاقد روحیه کاری و خلاقیت است. نیازهای عاطفی افراد(دوست داشتن ومحبت و آرامش)ارضا نمی شود. افراد از نظر روحی افسرده و غمگین تعجیل در خروج محل کار می کنند. کار کنان روحیه هستند. برای فرار از محیط کار مبادرت به غیبت(ترک محل کار) تمارض، تاخیر در ورود و ای عصبی و پرخاشگر پیدا می کنند. تا جایی که ممکن است وسایل ولوازم کار خود و دیگران را خراب کنند. فضای نا امن وتاکید بر نقاط ضعف همدیگر سازمان را در بر می گیرد. همه نسبت به یکدیگر به دیده بد بینی ومخاصمه می نگرند. جو بی اعتمادی فضای اقلیمی سازمان را دست خوش بی تحرکی و تخریب روحیه می کند وافراد از هم گریز دارند.دراین شرایط رضایت شغلی و بهره وری سازمانی به نازل ترین حد خود سقوط می کند و تنها چاره ساز مشکل بهره گیری از اخلاق انسانی وبه ویژه پرهیز از غیبت است که مدیر با معرفی الگویی برتر از خود و آموزش کارکنان در جهت اخلاق و ساختن محیطی مفرح و انسانی که همه همدیگر را دوست داشته با شند و از کنار هم بودن لذت ببرند میسرمی شود.