روش تدریس و چگونگی برقراری ارتباط با دانش آموزان از موضوعاتی است که توجه به آن می تواند نقش مؤثری در بالا بردن کیفیت آموزشی در مدارس ایفا نماید. مدیریت روابط با دانشآموزان نیز به اندازه موضوع درس مهم است. در محیطی که دانش آموز با معلم خود احساس نزدیکی نکند و از او بترسد و یا به او اعتماد نداشته باشد یادگیری به نحو احسن انجام
نمی گیرد. تجربه نشان داده است که اگر حتی دانش آموز به درسی علاقهمند نباشد اما معلمِ آن را دوست بدارد و با او ارتباط روحی برقرار کند درس را به خاطر معلم خود می خواند و چه بسا که به درس علاقهمند هم بشود.
احترام متقابل:
معلمی که دانش آموز را پائین تر از خود می داند و به او با دیده تحقیر می نگرد نباید انتظار احترام از طرف او را داشته باشد. اگر دانش آموز را به عنوان یک انسان مستقل بپذیریم و به خواسته ها و نظرات او احترام بگذاریم درواقع به خود احترام گذاشته ایم و این احترام متقابل صمیمیت و نزدیکی روحی ایجاد خواهد کرد.
الگوی خوب:برای الگوی خوب بودن باید به حرف های خود معتقد باشیم و به آن عمل کنیم. صرف گفتن «دروغ بد است» یا «منظم بودن خوب است» تأثیری بر اخلاق و رفتار دانش آموز نمی گذارد. زمانی
می توانیم انتظار رفتار درست از آنها را داشته باشیم که خود نیز به آن ها مقید و معتقد باشیم. معلمی که از دانش آموزان توقع دارد منظم باشند باید خود نیز منظم بوده و در سر کلاس به موقع حاضر شود. دانش آموزان خیلی زود دوگانگی رفتار را متوجه میشوند.
شوخ طبعی :
شوخی کردن به جا در کلاس هم موجب تلطیف فضای درسی خواهد شد و هم از فشار درس به ویژه دروسی چون ریاضی و فیزیک می کاهد. البته باید مواظب بود که شوخ طبعی شکل تمسخر و ریشخند دانش آموزان را به خود نگیرد؛ چرا که استهزای دانشآموز به خصوص در حضور دیگران نه تنها موجب تنفر وی از درس می شود بلکه گاهی لطمات روحی زیادی را ایجاد میکند.
روانشناسی رفتار:مدرسه بهترین جا برای یادگیری رفتارهای اجتماعی است. اگر به سخنان دانش آموز به دقت گوش داده و حرفش را قطع نکنید او یاد می گیرد به طرف مقابل خود احترام گذاشته و به حرفهایش خوب گوش دهد. ایجاد بحث های دو یا چند نفره و وادار کردن دانشآموزان به گوش دادن موجب میشود این هنر را عملاً یاد بگیرند. همچنین هنگام پاسخ دادن دانش آموز تمام حواس خود را جمع صحبت هایش کنید. این کار موجب میشود دانش آموز احساس کند به او توجه میشود و صحبت هایش (هرچند تکراری یا نادرست باشد) برای معلم مهم است. . این کار موجب تشویق دانش آموز شده و سبب می شود به درس با دقت بیشتری گوش کرده و همواره در مباحث آن شرکت کند.
بیتوجهی به صحبتهای دانش آموز، بی حالتی و سردی چهره شوق پاسخگویی را در وی میکاهد.
برنامه ریزی :
تحقیر و توبیخ دانش آموز همیشه شیوه مناسبی برای اصلاح دانش آموزان بعضاً تنبل نیست. گاه تشویق تأثیری می گذارد که توبیخ نمی گذارد. استفاده از دانشآموزان درسخوان برای کمک به ضعیف ترها، دسته بندی دانش آموزان و ایجاد گروه های درسی و رقابت سالم بین آنها می تواند به پیشرفت درسی کمک نماید. مشورت و صحبت با والدین نیز می تواند در این زمینه گرهگشا باشد. بیشتر دانشآموزانی که از نظر درسی ضعیف هستند افراد بیبرنامهایاند که در طول روز زمان مفید خود را هدر می دهند و شب امتحان نمیتوانند جبران کنند. با همکاری مشاورین مدرسه، اولیا و خود دانش آموز میتوان برنامهریزی و نظم را به آنها آموخت.
از آنجایی که خانواده یکی از مهمترین عوامل مؤثر در رشد همه جانبه کودک و نوجوان است، می تواند در جهت پیشگیری از آسیب های اجتماعی گام های مؤثری بردارد از جمله:
1 - تربیت دینی کودکان و نوجوانان را از همان ابتدای تولد آغاز کنند.
2 - از طریق مشاهده، پیگیری پیشرفت تحصیلی و ارزیابی فعالیت های دانش آموز و تشکیل جلسات مشورتی با معلمان و... نقاط قوت فرزندان خود را از لحاظ تحصیلی و اخلاقی اجتماعی شناسایی و نسبت به پرورش و تقویت صحیح آن نقاط قوت اقدام کنند تا بدین وسیله در شکل گرفتن شخصیت فرزند، نقش اساسی و الهی خود را ایفا کنند.
ادامه مطلب ...
مقدمه :
یکی از روش های بسیارمؤثر در تربیت ، تشویق کارهای خوب دانش آموزان است . هر انسانی طبعاً خودش را دوست داشته و میل دارد شخصیت خود را کامل تر کند و دیگران به شخصیت وجودی او پی ببرند و از او قدردانی و از کارهای خوب او تشکر نمایند ، اگر مورد تحسین قرار گرفت هر چه بیشتر به خوبی متمایل می گردد . شکی نیست که اولیاء و مربیان چیزی جز خیر و صلاح و سلامت نمی خواهند ولی او آن را درک نمی کند . بدین نظر محرکی چون تشویق برای به حرکت در آوردن او به انجام رفتار مطلوب از کارایی ویژه ای برخوردار است .
ادامه مطلب ...چکیده :
تشویق و تنبیه دو روش تربیتی است که برای رعایت مقررات و انضباط باید درمدارس مدنظر قرارگیرد.
تنبیه در مواردی بکار می رود که رفتار دانش آموز ناپسند،برخلاف مقررات و غیردلخواه است و می خواهیم آن را خاموش و تضعیف کنیم. این دو روش باید بطور صحیح بکار رود تا موجب آرامش خاطر گردد.در مورد تشویق و تنبیه مطالعات زیادی توسط روانشناسان صورت گرفته است و این مطالعات نشان می دهد که اثر تشویق بیش از تنبیه است و تا جایی که ممکن است باید از تنبیه خودداری شود زیرا تنبیه عوارضی ناخوشایند را دربردارد.
تشویق باید بجا و مناسب باشد و به محض مشاهده و انجام رفتار مناسب از سوی دانش آموز باید بلافاصله اعمال گردد و از تشویق های بی مورد نیز بایدخودداری کرد. تشویق مناسب و بجا در یادگیری تأثیر به سزایی دارد.
تنبیه نیز باعث تضعیف رفتارهای ناپسند می شود و اکثراً تنبیه به خاطر رفتاری است که مورد قبول بزرگان و اجتماع نیست. تنبیه نیز باید بجا و درست اعمال شود ومناسب خطای کودک باشد، و به محض انجام کار خلاف از سوی کودک تنبیه باید اعمال گردد و دلیل تنبیه نیز روشن شود.
رابطه مثبت با همکاران باید بر مبنای احترام به حریم شخصی، مقام و شخصیت آنها باشد و مراقب کلیه رفتارهای خود، گپ های دوستانه، شوخی و خنده، و اختلافات باشید.
در گفتگوهای خود با همکارانتان، چه گپ های دوستانه باشد و چه صحبت های جدی کاری، یکی از سریعترین راه ها برای از خود راندن دیگران، تجاوز به حریم شخصی آنهاست.